Otwierający epokę kina dźwiękowego, film Alana Croslanda to historia chłopaka z szanowanej żydowskiej rodziny, który wbrew woli ojca wybiera wodewilową karierę. Scenariusz powstał na bazie musicalu, lecz odtwarzającego w nim główną rolę George’a Jessela zastąpił tu Al Jolson – gwiazda piosenki, określana dziś mianem Elvisa Presleya epoki jazzu i bluesa. W scenach estradowych Śpiewaka jazzbandu widzimy go ucharakteryzowanego na czarnoskórego – zgodnie z ówczesnymi normami teatralnymi, które nie pozwalały na występy czarnoskórych przed białą publicznością. Wykonywana w tym „kostiumie” finałowa piosenka My Mammy stała się pierwszym w historii przebojem muzycznym wylansowanym przez kino, a zaangażowany w walkę z dyskryminacją Jolson doprowadził do otwarcia scen dla takich artystów, jak Louis Armstrong, Duke Ellington, Cab Calloway czy Ethel Waters.
Urodzony w 1894 roku amerykański reżyser. Zanim związał się z przemysłem filmowym, był m.in. dziennikarzem „New York Glob”. Próbował także sił jako aktor teatralny. W 1912 roku podjął pracę w nowojorskim Edison Studios, gdzie dwa lata później zadebiutował jako reżyser filmów krótkometrażowych. W 1925 roku związał się z wytwórnią Warner Brothers i pod jej skrzydłami stworzył swoje najsłynniejsze projekty. Najpierw za sprawąŚpiewaka jazzbandu wprowadził na kinowe ekrany dźwięk, a następnie, reżyserując musicale On with the Show! i Płomienna piosenka – kolor. Zginął w wypadku samochodowym, mając 41 lat.
1920 Podlotek / The Flapper
1927 Stare San Francisco / Old San Francisco
1927 Śpiewak jazzbandu / The Jazz Singer
1929 On with the Show!
1930 Płomienna piosenka / The Song of the Flame