gatunek: dramat

Nakręcona na kamerze cyfrowej, 35mm, VHS i w podczerwieni, kolażowa opowieść o tożsamości, czasie i pamięci. To pełnometrażowy debiut fabularny Oli Jankowskiej, który miał swoją premierę na 78. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w prestiżowej sekcji Giornate degli Autori, gdzie premierował również m.in. film „Boże ciało” Jana Komasy.

Mika przyjeżdża do Polski, żeby odwiedzić w szpitalu swojego ojca, którego nie widziała wiele lat, a który cierpi teraz na uraz mózgu i zanik pamięci. Kiedy dochodzi do ich spotkania, okazuje się, że ojciec przekonany jest, że kobieta wciąż jest nastolatką i nadal razem mieszkają. Mika decyduje się zostać w Polsce dłużej - tym samym stając się towarzyszką ojca w podróży przez labirynt jego gasnącego umysłu. Wkrótce, wyrusza też w podróż w czasie przez swoje własne życie. Teraźniejszość stopniowo zaczyna mieszać się z daleką przeszłością, a miejsca ujawniają swoje historie i wspomnienia. W międzyczasie stan ojca pogarsza się. Granica między życiem a śmiercią zaczyna się zacierać.