Alianckie bombardowanie Berlina przerywa ślubną ceremonię Marii i Hermanna Braunów. Hermann idzie na front wschodni, zanim małżeństwo zostało skonsumowane, i trafia do obozu jenieckiego. Pozbawiona informacji o mężu Maria z trudem wiąże koniec z końcem, wdaje się w pokątne interesy, nawiązuje romans z amerykańskim żołnierzem, ima się różnych zajęć. Kiedy Hermann wraca z obozu, zastaje żonę z kochankiem. Maria zabija kochanka, a Hermann bierze winę na siebie i zostaje skazany na więzienie. Od tej pory kobieta robi wszystko, by poprawić warunki swego życia i zapewnić mężowi opiekę prawną. Jej sytuacja materialna znacznie się poprawia, gdy podejmuje pracę u zamożnego importera. Awansując dzięki romansowi z nim, zdobywa pozycję kobiety zamożnej i niezależnej jakkolwiek pozbawionej uczuć.
Dzieje Marii Braun stały się dla Rainera Wernera Fassbindera kluczem do przedstawienia współczesnej historii Niemiec – od upadku III Rzeszy do historycznego zwycięstwa w piłkarskich Mistrzostwach Świata w 1954 roku – w wymiarze jednostkowym, jak i społecznym. Historia Marii Braun, która pragnie ocalić swoje małżeństwo, krzyżuje się z rozwojem społeczeństwa, otrząsającego się z wojennej klęski, przeżywającego bolesną reformę walutową, osiągającego z czasem sukces ekonomiczny i moralny (tytuł mistrza świata!). Wszystko to zostało przedstawione w sekwencji zdjęć i komunikatów radiowych. Ale czy sukces RFN jest jednoznaczny z sukcesem Marii? Film Fassbindera zwraca uwagę stylizacją na melodramatyczne kino Douglasa Sirka z lat 50., a także poruszającą kreacją Hanny Schygulli w roli Marii, nagrodzoną na MFF w Berlinie.
[Opis: Konrad J. Zarębski, sfp.org.pl]
Urodzony w 1945 roku, zmarł w 1982 wskutek klopotow z sercem wywołanych smiertelnym połączeniem tabletek nasennych i kokainy. Niemiecki rezyser filmowy, scenarzysta i aktor. Uważany za jednego z najwazniejszych przedstawicieli Nowego Kina Niemieckiego. W swojej krotszej niż 15-letniej karierze zawodowej, Fassbinder zrealizował 40 filmów pełnometrażowych, dwa seriale telewizyjne, trzy filmy krotkometrażowe, cztery produkcje wideo, 24 spektakle teatralne i cztery słuchowiska radiowe. Odegral także 36 ról w swoich własnych i cudzych filmach. Pracował także jako operator, kompozytor, montazysta, producent i manager teatru. Jego śmierć jest czesto postrzegana jako koniec Nowego Kina Niemieckiego.
1982 Querelle
1982 Die Sehnsucht der Veronika Voss
1981 Lola
1981 Lili Marleen
1980 Berlin Alexanderplatz
1978 Die Ehe der Maria Braun
1978 Deutschland im Herbst
1978 In Einen Hahr Mit 13 Monden
1976 Chinesisches Roulette
1974 Faustrecht der Freiheit
1974 Angst Essen Seele Auf
1972 Die Bitteren Tranen der Petra von Kant
1972 Der Handler der Vier Jahreszeiten
1970 Gotter der Pest