Czego nie dotknie, zamienia się w złoto – a ściśle mówiąc: w surrealistyczny potok refleksji nad pięknem śmieciowej Ameryki. David Byrne z Prawdziwych historii to mistrz opowieści rodem z „Super Expressu”, które z jakiegoś powodu mają niesamowitą siłę przyciągania. W jedynym filmie, w którym przejął reżyserskie stery, frontman Talking Heads zdołał przeobrazić swoje osobliwe obserwacje w musical pełną gębą. Wraz Johnem Goodmanem jest przewodnikiem po małych teksańskich miasteczkach, ogromnych supermarketach i przaśnych paradach, oferując podróż po Stanach od ich najbardziej absurdalnej strony. W filmie Byrne’a wszystko jest prawdziwe i zarazem nic nie jest, a lokalne paradoksy pięknie komentuje muzyka kultowego zespołu. Jeśli jeszcze trzeba kogoś przekonywać, to zaryzykuję stwierdzenie, że Prawdziwe historie to Nashville z komediowym sznytem.
[Źródło: Patrycja Mucha, Timeless Film Festival]
Człowiek-orkiestra urodzony w 1952 roku w Anglii. Kompozytor i muzyk, założyciel zespołu Talking Heads. Nagrywał z Brianem Eno, produkował i wydawał płyty wielu zespołów, występował solo. Za muzykę do filmu Ostatni cesarz zdobył Oscara i Grammy (wraz z Ryûichim Sakamoto i Cong Su). Bohater filmów dokumentalnych, np. Ride, Rise, Roar. Pojawia się w fabułach – ostatnio jako cameo we Wszystkich odlotach Cheyenne’a Paola Sorrentina. Ma własną radiostację i wytwórnię płytową. Jest wielkim orędownikiem jazdy na rowerze, prowadzi poświęconą cyklizmowi rubrykę w „New York Timesie”.
1986 Prawdziwe historie / True Stories
1989 Îlé Aiyé
1990 Don’t Fence Me In (TV, segment in Red Hot and Blue)
1994 Between the Teeth (co-dir., doc.)