Druga połowa lat 30. XX wieku. W praskim krematorium pracuje poczciwy Karl Kopfrkingl. Woli, żeby zwracano się do niego per Roman. Ma przepiękną żonę Lakmé i dwoje dzieci: Zinę i Milika. Praca krematora to dla mężczyzny zaszczyt. W końcu przeprowadza dusze na drugą stronę – pozbawia je ziemskiego ciała. Bycie palaczem zwłok to w lokalnej społeczności prawdziwy prestiż. Ten misterny schemat transcendentalnej podróży zmienia swoje znaczenie w momencie, w którym w Czechosłowacji pojawia się władza nazistowska. Nagle nowa ideologia wykorzystuje to, o czym zawsze mówił Karl. Palacz zwłok Herza to wizualny majstersztyk, czarno-białe arcydzieło czechosłowackiej Nowej Fali, w którym widać przede wszystkim inspiracje ekspresjonizmem niemieckim. Gatunkowo film balansuje na granicy horroru, komedii i groteski. Herz prowadzi swojego bohatera od sekwencji rodzinnej w zoo aż do momentu, w którym jego bliscy stają się dla Karla obcy. Ich twarze zaczynają wyglądać inaczej, ich skóra i włosy są ciemniejsze. Z minuty na minutę delikatna żona staje się niebezpiecznym mieszańcem.
[Źródło: Joanna Ostrowska]
Urodził się w 1934 roku na terenie dzisiejszej Słowacji. Czeski reżyser i scenarzysta filmowy. Kiedy miał dziesięć lat, został uwięziony na pół roku w obozie koncentracyjnym. Studiował na Wydziale Fotografii w Bratysławie i później lalkarstwo na praskiej AMU. Zadebiutował w 1965 roku filmem średniometrażowym na podstawie tekstu Bohumila Hrabala (Sběrné surovosti). Jego najbardziej znanym filmem jest Palacz zwłok na podstawie książki Ladislava Fuksa. Jego Lampy naftowe były pokazywane na festiwalu w Cannes w 1972 roku. W 1987 roku wyemigrował do Niemiec. Jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.
1965 Sběrné surovosti
1969 Palacz zwłok / Spalovač mrtvol / The Cremator
1971 Lampy naftowe / Petrolejové lampy
1972 Morgiana
1978 Piękna i potwór / Panna a netvor / Beauty and the Beast
2010 Młyn Habermanna / Habermann