Odkryjcie filmowych mistrzów do potęgi drugiej – Jak zmienia się styl wielkich reżyserów? Jakie tematy wracają w ich twórczości? W cyklu do kwadratu zestawiamy najnowsze filmy Paola Sorrentina, Bonga Joon-ho i Luki Guadagnina z ich wcześniejszymi, tworząc pasjonujący dialog między przeszłością a teraźniejszością. Sześć filmów, trzech twórców, nieustanny dialog.
Filmy Paolo Sorrentino to melancholijne pejzaże pamięci, eleganckie rozważania o starzeniu się i konfrontacji ideałów z rzeczywistością. Młodość to historia kompozytora i reżysera spoglądających wstecz na swoje życie, szukających sensu w tym, co minione. Boginią Partenope Sorrentino ponownie zagląda w lustro przeszłości, tym razem oddając głos miastu, wspomnieniom i niespełnionym marzeniom. Dwa filmy, które łączy nostalgia, humor i niepowtarzalna sorrentinowska wrażliwość.
Bong Joon-ho nie boi się łączyć gatunków, zderzać stylów i demaskować podziały społeczne. Parasite to błyskotliwa, przewrotna opowieść o przenikaniu się dwóch klas społecznych, której czarny humor i precyzyjny scenariusz przyniosły Złotą Palmę i Oscara. Mickey 17 to najnowsze dzieło reżysera, w którym Bong ponownie wnika w świat społecznych nierówności, tym razem osadzając akcję w realiach science fiction. Współczesna baśń o technologii, tożsamości i ludzkiej zastępowalności.
Filmy Luki Guadagnino pachną skórą rozgrzaną słońcem, solą na ustach i winem sączonym w letnie popołudnie. To kino nasycone cielesnością, w którym miłość i pożądanie rozkwitają w pełnych światła kadrach – i nieuchronnie prowadzą ku tęsknocie. Nienasyceni to hipnotyzująca opowieść o pasji i zazdrości, która niczym gorący wiatr rozwiewa granice między tym, co dozwolone, a tym, co niebezpiecznie kuszące. Queer to najnowszy film reżysera, opowieść o mężczyźnie zawieszonym między pragnieniem a niemożnością spełnienia. Guadagnino znowu wnika w przestrzenie, w których miłość wymyka się definicjom, a emocje mówią głośniej niż słowa.